Λενού είπαν της μάνας σου, Λενού να μεν σ’ αρμάσει
τζιαί τζιείν’ η πογλησμόνητη έθελεν να σε χάσει.
Φέρνουν εφτά πνευματικούς τζιαί δώδεκα παπά(δ)ες
τζιαί την Λενούν αρμάσασιν με τόσες νοστημάδες.
Ήρτεν ο γρόνος δίσεκτος τζι’ η κόρη αγκαστρώθην
τζι’ αφούς εβρέθην πάνω της, η κόρ’ εθανατώθην.
- Χάτε να πάμε Αννεζού τζι’ η κόρη σου σε θέλει
τζιαί τρώαν που τα στήθη της δκυό σσιύλλοι λυμασμένοι
Γρυσήν τσαέραν, έπκιασεν τζι’ έκατσεν ομπροστά της
τζι’ έκλαψεν τζι’ εσκοτώθηκεν τζιαί τράβαν τα μαλιάς της.
Γρυσήν τσαέραν, έπκιασεν τζι’ έκατσεν ομπροστά της
τζι’ έκλαψεν τζι’ εσκοτώθηκεν τζι’ εθάμπωσεν το φως της.
Εγιώ είμουν γρυσός ατός τζιαί γύριζα το Κτήμαν*
τζι’ άνταν της εσυγκόβκασιν της Λενουκκούς το μνήμαν.
Εγιώ είμουν γρυσός ατός τζιαί γύριζα το Δάλι
τζι’ της εραντίζασιν της Λενουκκούς το λάδι.
Εγιώ είμουν γρυσός ατός τζιαί γύριζα το δώμαν
τζι’ άνταν της εσυγκόβκασιν της Λενουκκούς το χώμαν.
Ετζείνος που σου τώβκαλεν σαν ποιητής λοάται
τζείνου πρέπει συγρώσεση τζι’ εμέναν ως πολλάται.