Μιαν φοράν τζιαί έναν τζαιρόν είσσιεν μιαν κοπέλλαν
που κένταν του καλού της, του αγαπητικού της
την νύκταν στο καντήλιν ολόγρουσον μαντήλιν
ντήλι, ντήλι, ολόγρουσον μαντήλι.

Έβκην το ποντίτζιν τζι’ επήρεν το φυτίλλιν,
που άναβκεν την νύκταν, τζιαί κένταν του καλού της
του αγαπητικού της, τ’ ολόγρουσον μαντήλι
ντήλι, ντήλι, ολόγρουσον μαντήλι.

Ππήδισεν ο κάττος τζιαί έφαν το ποντίτζιν,
που πήρεν το φυτίλλιν, που μέσα στο καντήλιν,
που άναβκεν την νύκταν, τζι’ εκένταν του καλού της,
του αγαπητικού της, τ’ ολόγρουσον μαντήλι
ντήλι, ντήλι, ολόγρουσον μαντήλι.

Έτρεξεν ο σσιύλλος τζι’ έπνιξεν τον κάττον
που έφαν το ποντίτζιν, που πήρεν το φυτίλλιν,
που μέσα στο καντήλιν, που άναβκεν την νύκταν
τζι’ εκένταν του καλού της, του αγαπητικού της,
τ’ ολόγρυσον μαντήλι,
ντήλι, ντήλι, ολόγρουσον μαντήλι.

Έππεσεν το ξύλον τζι’ εσκότοσεν τον σσιύλλον,
που έπνιξεν τον κάττον που έφαν το ποντίτζιν,
που πήρεν το φυτίλλιν, που μέσα στο καντήλιν,
που άναβκεν την νύκταν, τζι’ εκένταν του καλό της,
του αγαπήτικού της, τ΄ολόγρουσον μαντήλι,
ντήλι, ντήλι, ολόγρουσον μαντήλι.

'Αναψεν ο φούρνος τζι’ έκαψεν το ξύλον
που σκότοσεν τον σσιύλλον, που έπνιξεν τον κάττον,
που έφαν το ποντίτζιν που πήρεν το φυτίλλιν
που μέσα στο καντήλιν, που άναβκεν την νύκταν
τζι’ εκένταν του καλού της, του αγαπητικού της,
τ’ ολόγρουσον μαντήλι,
ντήλι, ντήλι, ολόγρουσον μαντήλι.

Έτρεξεν η βρύση τζι’ έσβησεν τον φούρνον
που έκαψεν το ξύλον που σκότωσεν τον σσιύλλον,
που έπνιξεν τον κάττον, που έφαν το ποντίτζιν,
που πήρεν το φυτίλλιν, που μέσα στο καντήλιν,
που άναβκεν την νύκταν τζι’ εκένταν του καλό της
του αγαπητικού της, τ’ ολόγρυσον μαντήλι,
ντήλι, ντήλι, ολόγρουσον μαντήλι.

Ήρτεν και το βούδιν τζι’ ήπκιεν το νερόν της
που έσβησεν τον φούρνον που έκαψεν το ξύλον
που σκότωσεν τον σσιύλλον που έπνιξεν το κάττον
που έφαν το ποντίτζιν που πήρεν το φυτίλλιν
που μέσα στο καντήλιν, που άναβκεν την νύκταν,
τζι’ εκένταν του καλού της, του αγαπητικού της,
τ’ ολόγρουσον μαντήλι,
ντήλι, ντήλι, ολόγρουσον μαντήλι.

Ήρτεν τζι’ ο κασάπης τζι’ έσφαξεν το βούδιν
που ήπκιεν το νερό της που έσβησεν τον φούρον
που έκαψεν το ξύλον που σκότοσεν τον σσιύλλον
που έπνιξεν τον κάττον που έφαν το ποντίτζιν
που πήρεν το φυτίλλιν, που μέσα στο καντήλιν,
που άναβκεν την νύκταν, τζι’ εκένταν του καλού της,
του αγαπητικού της, τ΄ολόγρουσον μαντήλι,
ντήλι, ντήλι, ολόγρουσον μαντήλι.