Και θε να λέμε για Βαθιές, βραχοσπηλιές και κυπαρίσσια
γι’ αερικά και για ξωθιές, για ρημαγμένα ερημοκκλήσια.
Κι ακόμα για ξενολαούς, που ροβολάνε τα λαγκάδια
και για νεράιδες που χορούς, στήνουν σ’ απόκοσμα Λειβαδιά.
Και θε να λέμε για νυχτιές, γι’ αργυροφέγγαρες αχτίδες
για δροσοστάλαχτες μυρτιές, και γι’ αυγινές δροσοσταλίδες.
Και στο ρυθμό του τραγουδιού, θ’ αργοδιαβαίνουν ένα-ένα
μεσ’ απ’ τα Βάθη του καιρού, θολά φαντάσματα θλιμμένα.
Σκιές ανθρώπων που παληά, ζήσανε κι έσβησαν σιμά σου
και τώρα γείρανε γλυκά, να κοιμηθούν στην αγκαλιά σου.