Από πελάου θ'ε να'ρτώ, καλέ μ'να σε φιλήσω
Νά΄ναι τα χείλη μου αλμυρά, να μη σ'αλησμονήσω

Φεύγεις και παραγγέλω σου σαν το γυαλί φυλάγου
Αμάθητο της θάλασσας κι άξευρο του πελάγου

Πατώ στα χιόνια καίγομαι και στη φωτιά κρυώνω
Και στον αέρα βρέχουμαι και στη βροχή στεγνώνω

Λάμπεις και στράφτεις και βροντάς ναι συννεφάς και βρέχεις
Κι όλες τις χάρες του θεού απάνω σου τις έχεις