Ξύπνημα έξι το πρωί ξυπνητήρι αναβολή
άσε με ρε μάνα για πέντε λεπτά ακόμα
Χόρευα όλο το βράδυ το διακόσια στη στροφή
Ενώ λεφτά δεν έχω για τροφή άδειο το στόμα
Φτιάξε μου ένα καφέ βάλε τίγκα ζάχαρη
μούστο ξέρεις κλασικά καν’ το πετιμέζι
Με ψάχνουνε απ’ την δουλειά οπως μπάτσοι τον Πάσσαρη
Ο χρόνος ασταμάτητος νιώθω να με πιέζει
Έχασα το λεωφορείο το μέτρο έχει απεργία
το ταξί είναι στα ύψη αχ καταραμένη πιάτσα
Αν αργήσω πάλι βλέπω να με τρώει η ανεργία
Και άντε που θα βρω δουλειά εγώ τώρα με τέτοια φάτσα
Το αμάξι συνεργείο τα έχω πάρει στο κρανίο
τι να κάνω να διακτινιστώ να χωριστό στα δύο
Φτάνει ως εδώ αρκετά κράτησε το αστείο
αυτή η ρουτίνα θα με στείλει για τρελοκομείο

Για τρελοκομείο όλοι τα όνειρα μας στη φορμόλη
Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει δεν αλλάζουνε οι ρόλοι
Σκύψε στήσου παρ’ την όλη ψίχουλα στο πορτοφόλι
ήρθε και η δεξια και θα σφίξουνε οι κώλοι
Και δεν το χα καταλάβει πρόβατο μέσ’ στο κοπάδι
πως θα φάνε και εμένανε μαζί και το λιβάδι
Σαν αγκάθι κάθε χάδι με τρυπάει πρωί και βράδυ
Ψυχανάλυση μου κάνω με τα αστέρια στο σκοτάδι
Με τα νεύρα παίζω τάβλι πόρτες πλακωτό και φεύγα
έχουν γίνει οι μέρες μου όλες επανάληψη σαν έργα
Ανεβαίνω στην εξέδρα ήρθα για σας τα χώσω
γιατί κάπου αν δεν μιλήσω σίγουρα θα παλαβώσω
Γιατί θελαν να βαλτώσω και το έχουν καταφέρει
δείκτη με χουν στο ρολόι και έχουνε το πάνω χέρι
Γιατί ο κόσμος υποφέρει και κανείς δεν αντιδράει
γιατί έτσι είναι η ρουτίνα σαν αρρώστια κολλάει

Ζώντας σε μια καραντίνα τριάντα μέρες το μήνα
Μου χουν κάνει την ζωή μου ασταμάτητη ρουτίνα
Για αυτό πιάνω το στιλό και φέρνω το νέο κύμα
Και ας με έχουν για νεκρό
δε θα με βάλουν στο μνήμα
Ζώντας σε μια καραντίνα και επαρχία και Αθήνα
με έχουνε γονατιστό και μου λεν πέσε προσκυνά
Δε θα πουληθώ στο χρήμα ούτε θα λιώσω στην πείνα
Για αυτό πιάνω το στιλό και φέρνω το νέο κύμα

Και έγινε όλων η ζωή μας ασταμάτητη ρουτίνα
Και κόλλησαν οι δικοί μας τον ιό από την Κίνα
Και μας κλείσαν με στο σπίτι σταμάτησαν την ροή μας
και έγινε η τηλεόραση μόνιμη διασκέδαση μας
Και φορέσαμε όλοι μάσκες και φορέσαμε όλοι γάντια
τέλος πια οι χειραψίες αγκαλιές φιλιά και χάδια
Μαγαζιά και ράφια άδεια βόλτες μόνο με κουτουβια
και ένα κάρο ειδικοί ξεπηδάν απ’ τα κανάλια
Κι ήρθε και η ανεργία κάμερες με στα σχολεία
Βία αστυνομική ματ γέμισε η πλατεία
Σύγχρονη δικτορία πίσω στο 73
τίποτα δεν έχει αλλάξει ακόμα η ίδια ιστορία
Ζούσα σε μια καραντίνα τώρα ζω σε πανδημία
Μου αδειάσανε την τσέπη
Μου χάλασαν την υγεία
Μου στέρησανε το λόγο μουσική και ελευθερία
Και αν δεν αντιδράσω τώρα είμαι για αυτοκτονία

Ζούσα σε μια καραντίνα τώρα ζω σε πανδημία
Και μου κάναν την ρουτίνα
Να φαντάζει ευτυχία
Δε θα γίνω εγώ το θύμα στην δικιά τους την κομπίνα
για αυτό πιάνω το στιλό πρώτου να πνιγώ απ’ το κύμα
Ζώντας σε μια καραντίνα από Αθήνα ως την Κίνα
Με χουν βάλει ζωντανό και μου λεν ζήσε στο μνήμα
Δε θα γίνω εγώ το θύμα στην δικιά τους την κομπίνα
Για αυτό πιάνω το στιλό και φέρνω το νέο κύμα