Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί
Όσο έχει μπάτσους η σχολή και όχι παιδιά
Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί όσο το κράτος διακινεί ναρκωτικά
Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί όσο επιλέγει να ζήσει με δανεικά
Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί και ψάχνει να σωθεί αριστερά και δεξιά

Το κράτος σκοτώνει σφίγγει σαν αγχόνη
Ότι πάει κόντρα σε αυτό το τελειώνει
Το κράτος εισπράττει ποτέ δεν πληρώνει
Πάνω σε μπαλκόνια σημαίες υψώνει
Το κράτος οπλίζει ξέρει να πορώνει δικοί του είναι κλέφτες και οι δολοφόνοι
Φροντίζει γνωρίζει και τους αθωώνει κόσμο μαχαιρώνει χέρια δεν λερώνει
Το κράτος χωρίζει ποτέ δεν ενώνει και θέλει ανθρώπους να νιώθουνε μόνοι
Σε σπίτια κλουβιά μέσα να τους κλειδώνει
Και σε μια δουλειά σταθερά να τους λιώνει
Το κράτος κόσμο θέλει να εξοντώνει στόματα ταΐζει και άλλα τα βουλώνει
Προδότες τιμάει και τους καμαρώνει και ήρωες στήνει σε τοίχους γαζώνει

Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί
Όσο έχει μπάτσους η σχολή και όχι παιδιά
Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί όσο το κράτος διακινεί ναρκωτικά
Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί όσο επιλέγει να ζήσει με δανεικά
Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί τι περιμένει να το σώσει η δεξιά

Στο κράτος, την κορυφή καρπώθηκε ο πάτος,
Το θύμα είναι κρατούμενος,
Κι ο θύτης ο φευγάτος,
Θα κάνει τα κουμάντα του, αφού έχει την αβάντα του, θα σε κρατήσει νηστικό για να’ ναι αυτός χορτάτος.

Κι εντάξει, ανήκουμε σε άλλη τάξη,
Κι οι μπάτσοι, τους έχουνε μη βρέξει και μη στάξει,
Μα όταν ξεχειλίσει το ποτήρι, θα μας κάνει το χατίρι η στιγμή κι η καταιγίδα θα τους κάψει.

Αφού το κράτος από πάνω μας κρατιέται,
Πώς γίνεται να μας κρατάει με δεσμά;
Το εμπόδιο ξέρουμε καλά πως ξεπερνιέται,
Κι η ιστορία του έχει μόνο ένα συμπέρασμα.
Διαλέγεις θέση είτε θέλεις είτε όχι,
Το κράτος ήταν πάντα με τους δυνατούς,
Κι εμείς το βάρος που’ ναι μεσα στην απόχη,
Με μια καλή και θα `ρθει ανάποδα η βάρκα τους.

Κράτος και παρακράτος,
δοχεία συγκοινωνούντα,
Ίδιο το σύνταγμα κι οι νόμοι από τη χούντα,
Ίδια καταστολή, τα ίδια λόγια,
Δύο εφοπλιστές, δύο εργολάβοι και δύο σόγια.
Κι όσο περνούν τα χρόνια, το μίσος μεγαλώνει,
Κι η υπομονή μας ολοένα και τελειώνει.
Δε θέλουμε άλλο καπετάνιο στο τιμόνι,
Μα σα λαός να ξέρουμε τι μας ενώνει.


Το κράτος δολοφονεί
Και ο λαός αυτοκτονεί
Όσο έχει μπάτσους η σχολή
Κι όχι παιδιά
Το κράτος δολοφονεί
Και ο λαός αυτοκτονεί
Όσο το κράτος διακινεί ναρκωτικά
Το κράτος δολοφονεί
Και ο λαός αυτοκτονεί
Όσο επιλέγει να ζήσει με δανεικά
Το κράτος δολοφονεί
Αβέρτα κάθε μέρα
Μιχάλη Αλέξη Παύλο
Λουκμάν και Τεμπονέρα

Το κράτος θεσπίζει νόμους και ορίζει το ποιους βάζει μέσα και ποιους διορίζει
Και αφού το ψηφίζουν αυτό συνεχίζει να παίρνει εξουσία που δεν την αξίζει
Το κράτος βιάζει παιδιά και ματώνει μα έχει δικηγόρους για να τα μπαλώνει
Μαρτυρες φιμωνει και τους τσιμεντώνει πρέζα τα καράβια του τόνους φορτώνει
Το κράτος είναι ένα δεν ξέρει από κράτη μα σύνορα απλώνει σε όλο το χάρτη
Εμπόδιο αν είσαι σε βάζει στην άκρη σε τρομοκρατεί και σε λέει τρομοκράτη
Το κράτος αυτό είναι μία απάτη και θέλει νεκρό απέργο στο κρεβάτι σε ένα τέτοιο κράτος δε γυρίζω πλάτη οπλίζομαι πάθος και πέφτω στη μάχη

Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί
Όσο έχει μπάτσους η σχολή και όχι παιδιά
Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί όσο το κράτος διακινεί ναρκωτικά
Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί όσο επιλέγει να ζήσει με δανεικά
Το κράτος δολοφονεί και ο λαός αυτοκτονεί και ψάχνει να σωθεί αριστερά και δεξιά