Ψάχνω έναν τίτλο δυνατό να ξεκινήσω
Μα εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
Γι αυτό αφήστε με απόψε να γλιστρήσω
Πάνω σε τοίχο φυλακής και σε παγκάκι
Λένε οι στίχοι στο hip-hop πρέπει να είναι δυναμίτης
Να βαράνε στο ψαχνό μα εγώ δεν είμαι λίτης
Είμαι από εκείνους τους ατάλαντους και τους σεσημασμένους
τους ευέξαπτους και αληθινά μπλεγμένους που (που)
Που μεγαλώσαμε γενιές και μας φωνάζουνε παππούδια
Που διαλέξαμε απ’ τα όπλα μας να ρίχνουμε τραγούδια
Που βρήκαμε μια νύχτα να μπουκάρουμε
Έλα να πούμε ένα μαζί για να γουστάρουμε
Πάμε μια πρόβα στην αρχή να δω πως θα ταιριάξει
Και άμα το βρούμε συνεχίζουμε , εντάξει ; "Εντάξει"
Συντονισμένα σαν εξέγερση να κάνουμε παππάδες μα
"Προσοχή παρακαλώ στις εξυπνάδες"
Αυτό είναι
Ο σεβασμός είναι απαραίτητος και όσο είναι επιλογή μου
''Δε βολεύομαι και βρίσκω τρόπο στην οργή μου"
Είπα να κάνω την αρχή απ το βιβλίο των ηρώων
και μου πρότειναν απαλλαγή και διαγραφή μητρώων
Τι λέτε ρε μάγκες πάτε καλά;
Εδώ αρνηθήκαμε με πιο πολλά να αλλάξουμε μυαλά
Ξέρω δεν είναι ό,τι καλύτερο μ’ αυτό το στόμα (όμως)
"Τα τέρατα παίζουν ακόμα"

Ψάχνω έναν τίτλο δυνατό να ξεκινήσω
Μα εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
Γι’ αυτό αφήστε με απόψε να γλιστρήσω
πάνω σε τοίχο φυλακής και σε παγκάκι


Δεύτερο μέρος και εσκεμμένα no politica
Εδώ αγαπάμε και μισούμε το ίδιο αλήτικα
Σε μια κατάσταση απρόσωπη σαφώς κοινωνική
"γυρέψαμε κι οι δυο την ίδια φυλακή"
Να δραπετεύουμε αναιδέστατα και πριν μας καταλάβουν , όμως
"Κράτα λίγο αγάπη, κάποιοι θα μας προλάβουν"
Γιατί η μάχη όπως το βλέπω είναι άνιση
Θλιμμένα μάτια απορημένα χωρίς άρνηση
ούτε τροφή, για ποιητές πάντα χαμένα μεσ’ το γκρίζο
"Κάποτε σ’ ήξερα, τώρα πια δε σε γνωρίζω"
Κόψαμε σύρματα στο χρόνο που στέκονταν ακλόνητα
Κωλόπαιδα μας είπαν ακοινώνητα
Και έξω απ τη πόρτα μας οι μπάτσοι στα σκουπίδια μας
Ρε σεις αυτό είναι αλλουνού αλλά σσσσςς (στα αρχίδια μας :) )
Λερώσαμε το στόμα και τι μπορεί να αλλάξει
Την αγάπη την ακούς μόνο στην πράξη
Μα αν η κοινή μας λογική είναι ανοησίας
"Θα εκτίσω μια ποινή πάλι ως αντιρρησίας
Και στο τέλος θα μαι υπεύθυνος, αφού με φάγατε, γι αυτά που λέω
"Κι όχι γι’ αυτά που καταλάβατε"

Ψάχνω έναν τίτλο δυνατό να ξεκινήσω
μα εγώ δεν είμαι ποιητής, είμαι στιχάκι
Γι’ αυτό αφήστε με απόψε να γλιστρήσω
Πάνω σε τοίχο φυλακής και σε παγκάκι