Πρέπει να της πω δυο λόγια σταράτα οπωσδήποτε
Γιατί μέσα μου με ζωνουνε τα φίδια καιρό
Δεν ξέρει καν ότι για κείνη θα `κανα το οτιδήποτε
Και δεν της το `δειξα ποτέ από καθαρό εγωισμό

Ομως έχει φύγει μήπως είναι αργά
Η μήπως πάλι περιμένει από μένα πολλά

Και στα καπάκια πήρα απόφαση να πάω να την βρω
Τα τσιγάρα μου θα πάρω και θα μπω μεσ’ στ’ αμάξι
Δε με ενδιαφέρει κι αν έχει φτάσει στο Θεό
Πρέπει να της τα πω τουλάχιστον να νιώθω εντάξει

Πρέπει να την δώ από κοντά τουλάχιστον να το γνωρίζω
Αν είναι απόψε να πεθάνει αυτό που μέσα μου ελπίζω
Θέε μου βοήθα της καρδιάς μη μαραθεί το λουλούδι
Και πάει τσάμπα όλο το τρέξιμο και το τραγούδι