Ασυμβίβαστοι μικροί, χτυπάνε στο σκοτάδι
Την πόρτα σου κι αφήνουν ένα σημάδι
Και χάνονται

Θα μιλήσουν σιγά κι όλα αυτά γιατί
Και με λέξεις κλειδιά θα σου πουν στην ψυχή
Και το μυαλό σου

Άφησε να ακουστεί η σιωπή δυνατά όσο μπορεί
Και να χάνονται στο σκοτάδι
Οι ασυμβίβαστοι μικροί !

Με βλέμματα δειλά κοιτώ κρυφά
Αφήνω την στιγμή χάνομαι φεύγω μακριά
Κι όλα φωνάζουν

Έρημη πόλη ανθρώπους γεμάτη
Πάνω σου πέφτουνε, σε κυνηγούν να σε φάνε
Μην τους φοβάσαι (δεν τους φοβάμαι) !

Ασυμβίβαστοι μικροί
Κοιτώντας έξω απ το κελί τους
Έμαθαν να πετούν με τα δικά τους φτερά
Έφυγαν απ την πόλη και πήγανε στο δάσος
Άφησαν πίσω ολ’ αυτά που δεν έχουνε ζωή
Για να μην καταλάβουνε όταν πεθάνουν
Πως μέσα στη ζωή τους δεν ήταν ζωντανοί