Κερύνεια μου πεντάμορφη
Αρχόντισσα, κυρά μου
Περήφανη κι Αδούλωτη
Ρήγαινα και χαρά μου.

Κυρά Θαλασσοφίλητη
Τιμή μου και καμάρι
αμίλητη κι αφίλητη
κι `απάνεμο λιμάνι.

Ζηλέψανε τα κάλλη σου
και τις βουνοκορφές σου.
Τα μπλε καθάρια σου νερά
και τις ακρογιαλιές σου.

Ήρθαν ληστές και πειρατές
και βάρβαροι κατακτητές
κι `αρπάξανε το βιός σου
Και της ψυχής το φως σου.

Ήρθαν μπουλούκια οι εχθροί
και Τούρκοι και Σαρακηνοί
και Φράγκοι και Εγγλέζοι
και η ακτή των Αχαιών
κλαίει κι `αναστενάζει
και λευτεριά φωνάζει.

‘Αγιος Ιλαρίωνας,
Καντάρα, Πελλαπάις,
κ `όλος ο Πενταδάκτυλος
Βογκούν κι `αναστενάζουν
Και λευτεριά φωνάζουν.

Θ’ αρθω μια νύχτα σκοτεινή
Σαν κεραυνός σαν αστραπή
Για να σου σπάσω τα δεσμά
Και να σε πάρω αγκαλιά.
Κερύνεια μου, Κερύνεια μου
Αρχόντισσα κυρά μου.