Τα έγκατα μου σείονται
Κάτι θέλει να βγει
Του εντέρου μου το γέννημα
Χαράσσει ολόχρυση αυγή
Σα μάστιγα με τιμωρεί
Ο ροδελίνιος κνησμός
Πορσελάνινο χαράκωμα
Δε θα περάσει ο φάσισμός

Κι ενώ μια νέα μέρα ξημερώνει
Εγώ γεννάω το κακό που μας λερώνει
Κωλοκαύτωμα! (κωλοκαύτωμα)
Κώλοκαύτωμα!

Κι ενώ εσύ κοιμάσαι σαν πουλάκι
Δεν έχω το κουράγιο να τραβήξω καζανάκι
Κωλοκαύτωμα! (κωλοκαύτωμα)
Κωλοκαύτωμα!

Τι έφαγα και μ’ έφαγε;
Κανείς μας δε θα μάθει
Στον τάφο θα το πάρω
Μαζί με της ζωής μου
Τ’ αμέτρητα τα λάθη
Λογάριασα ματάκια μου
Χωρίς τον ξενοδόχο
Τα έντερα μου είναι φωτιά
Κι ο κώλος μου θυμίζει καπνοδόχο

Κι ενώ μια νέα μέρα ξημερώνει
Εγώ γεννάω το κακό που μας λερώνει
Κωλοκαύτωμα! (κωλοκαύτωμα)
Κώλοκαύτωμα!

Κι ενώ εσύ κοιμάσαι σαν πουλάκι
Δεν έχω το κουράγιο να τραβήξω καζανάκι
Κωλοκαύτωμα! (κωλοκαύτωμα)
Κωλοκαύτωμα!

Κι ενώ μια νέα μέρα ξημερώνει
Εγώ γεννάω το κακό που μας λερώνει
Κωλοκαύτωμα! (κωλοκαύτωμα)
Κώλοκαύτωμα!

Κι ενώ εσύ κοιμάσαι σαν πουλάκι
Δεν έχω το κουράγιο να τραβήξω καζανάκι
Κωλοκαύτωμα! (κωλοκαύτωμα)
Κωλοκαύτωμα!