Πήρα για τον δρόμο ενοχές
κι έριξα δυο όνειρα στο σάκο,
σκέφτηκα ν αφήσω μήπως θες,
κάτι να δηλώνει πως υπάρχω,
Πήρα τα ξενύχτια μην τα δεις,
κάπνισα ως το φίλτρο κάθε πόνο,
ξύπνησα απ το πλάι σου νωρίς
κι έριξα σκιές να μην κρυώνω..

Κι άνοιξα την πόρτα κι όλα χάθηκαν,
λύπες και χαρές στα χέρια πιάστηκαν,
όσοι έχουν φύγει το γνωρίζουν,
κλαιν κι οι δυνατοί μα δε γυρίζουν...

Πήρα τις καλύτερες στιγμές,
μες στην μοναξιά να με σκεπάζουν,
κοίταξα την ώρα στο εκκρεμές,
δίπλωσα τις σκέψεις μην γκρινιάζουν,
άφησα σημάδια της ψυχής,
κάπου στο δωμάτιο πετάμενα,
όλα σαν ξυπνήσεις θα τα βρεις,
όμως, όχι δίπλα σου εμένα....