Άναψα σκοτάδια, έσβησα φωτιές
έντυσα με δάκρυ, χίλιες μοναξιές
όμως τα δικά μας δεν μπορώ να σβήσω
θέλω αυτό το βράδυ πίσω να γυρίσω.

Φεγγάρι μου μισό
και ρούχο αγαπημένο
άλλο δεν περιμένω
εκεί θα ξαναρθώ
πουκάμισο παλιό
και πρωτοφορεμένο
μια νύχτα μακριά σου και πεθαίνω.

Έκλεβα τον ήλιο μέσα απ΄τις ρωγμές
όλοι μου οι δρόμοι με κλειστές στροφές
έμεινα σε σένα, στα γνωστά νερά σου
στα μεγάλα μάτια, τα αληθινά σου.