Η ζωή μου φουρτούνα κι όμως δεν τη φοβάμαι.
Σ’ αδιέξοδα πέφτω, με αναμνήσεις κοιμάμαι.
Όσα κι αν μου `χουν τύχει, τα περνάω γελώντας.
Ανασαίνω, ελπίζω και ξυπνώ τραγουδώντας.

Το κραγιόν διορθώνω, λίγη μάσκαρα ακόμα
Μη με δεις που `χω κλάψει, να κρυφτώ μες στο χρώμα.
Το κραγιόν διορθώνω, λίγη μάσκαρα μαύρη
Αδιάβροχα όλα, μην προδώσουν το δάκρυ.

Είχα πάρει τους δρόμους, κάπου να `βρω γαλήνη.
Βρήκα μόνο τον πόνο, που δε λέει να απαλύνει.
Με τη θλίψη στο βλέμμα, σιωπηλή παρουσία
Κόντρα σ’ ανεμοβρόχια, ψάχνω να `βρω ουσία

Το κραγιόν διορθώνω, λίγη μάσκαρα ακόμα
Σε κοιτώ μες στα μάτια, όπως τότε και τώρα.
Το κραγιόν διορθώνω, λίγη μάσκαρα μαύρη
Αδιάβροχα όλα, μην προδώσουν το δάκρυ.

Το κραγιόν διορθώνω, λίγη μάσκαρα ακόμα
Σε κοιτώ μες στα μάτια, όπως τότε και τώρα.
Το κραγιόν διορθώνω, λίγη μάσκαρα μαύρη
Αδιάβροχα όλα, μην προδώσουν το δάκρυ.