Σαν τα πουλιά φθινόπωρο
ταξίδια ξεκινάμε.
Άδεια αγκαλιά, δάκρυ καυτό
και χείλη που διψάνε.

Χιόνι σκεπάζει τις καρδιές.
Τα λόγια πληγωμένα.
Η μουσική σαν βάλσαμο
γλυκαίνει σου το βλέμμα.

Σαν σκάλα ατέλειωτη
που όλο ανεβαίνει,
έτσι μου μοιάζει κι ο καημός
και γίναμε δυο ξένοι.

Σαν θάλασσα το λιόγερμα
χρώματα αλλάζεις χίλια,
μα δάκρυσαν τα μάτια μου
και τίποτα δεν είδα.