Το `ξερα·
θα γινόταν κάποια μέρα.
Ποια είμαι εγώ και ποιος εσύ
να τ’ αποφύγουμε;
 
Είμαστε άνθρωποι απλοί
που αγαπηθήκαμε πολύ,
και τώρα...
 
 Εγώ θα μένω Αττική
κι εσύ Βικτώρια.
Που θα πεθαίναμε μαζί
και ζούμε χώρια...
Μια αγάπη λίγη –
και πελώρια.
  
Χάθηκα
για να μην ξαναενοχλήσω.
Καιρός να φτιάξεις τη ζωή σου...
Το σεβάστηκα.
 
Και τρέμω μη σε ξαναδώ,
γιατί δε θα `χω τι να πω
που τώρα...
  
Εγώ θα μένω Αττική
κι εσύ Βικτώρια.
Που θα πεθαίναμε μαζί
και ζούμε χώρια...
Μια αγάπη λίγη –
και πελώρια.