Έχω μια φλόγα από παιδί
Μέσα μου αγριεμένη
Τη μια μου καίει τα σωθικά
Την άλλη με ζεσταίνει
Με τσουρουφλίζει, με πονά
Μα την κρατώ αναμμένη
Έχω μια φλόγα που φωτιά
Να γίνει περιμένει

Έχω μια ανάσα στο λαιμό
Για χρόνια κρατημένη
Που ψάχνει ένα άδολο φιλί
Μέσα του να ανασαίνει
Πνίγεται με έρωτες θολούς
Βήχει, βαριανασαίνει
Έχω μια ανάσα που φωνή
Να γίνει περιμένει

Μέσα μου άνεμος φυσά
Κι όλα τα παρασέρνει
Μία μπορώ, τρεις δεν μπορώ
Μα η φλόγα μου αναμμένη
Κάθε που το όνειρο ξεχνώ
Καίγεται λυπημένη
Έχω μια φλόγα που ζωή
Να γίνει περιμένει

Έχω μια φλόγα από καιρό
Που δε θα ησυχάσει
Άμα δε σπείρω τη φωτιά
Σε τούτη εδώ την πλάση
Για να θερίσουν οι ψυχές
Του ονείρου τις μανάδες
Να φυτευτούν μες στις καρδιές
Φλόγες, φωτιές χιλιάδες