Λαχανιασμένο όνειρο της νιότης
Χρυσό ηλιόγερμα γκρεμίστηκες κι εσύ
Στο ριζικό σερνόσουν σαν προδότης
Οι πόθοι πνίγηκαν στης Κίρκης το νησί
Μες στον καθρέφτη μου θωρώ το πρόσωπό της

Γοργά τις μέρες μου τις σκέπασε κατράμι
Μητέρα λύκαινα μου γλείφει τις πληγές
Απόψε είναι των ελπίδων μου οι γάμοι
Αντί τραγούδια θα ακούγονται κραυγές
Δες πως στερεύει της ζωής μου το ποτάμι

Στο ξεροπήγαδο του χρόνου σ’ ανταμώνω
Εφήβου όραμα -μυλόπετρα του νου
Στο χαμογέλιο μου αντικρίζεις μόνο πόνο
Τα πεφταστέρια πια μετράω τ’ ουρανού
Μ’ ένα πλεούμενο στον Άδη ξεφορτώνω