Κάποιος θεός υφαίνει πεπρωμένα
χαλκεύει της καρδιάς τους θησαυρούς
σπίθες φορά σε μέλη νικημένα
στους ώμους σου υψώνει δυο σταυρούς
ερωτοψεύτρας μοίρας είσαι γέννα
στους ώμους σου υψώνει δυο σταυρούς
Κάποιος θεός υφαίνει πεπρωμένα
χαλκεύει της καρδιάς τους θησαυρούς

Σαν τυχοδιώκτης στ’ άπειρο γυρίζεις
δύτης του βίου σε θολά νερά
στην αγκαλιά σου αγγέλους νανουρίζεις
μαυρίζεις της ζωής τους τα ιερά
σειρήνες στο βυθό σου εξορίζεις
μαυρίζεις της ζωής τους τα ιερά
Σαν τυχοδιώκτης στ’ άπειρο γυρίζεις
δύτης του βίου σε θολά νερά

Στης ηδονής το πλέγμα παγιδεύεις
σε θέλω νιώθεις σ’ αγαπώ θα πεις
νέκταρ σε κιούπια σάρκινα ξοδεύεις
σ’ έν’ ανερμήνευτ’ όνειρο να μπεις
χέρσα πατρίδα η χαρά που οδεύεις
σ’ έν’ ανερμήνευτ’ όνειρο να μπεις
Στης ηδονής το πλέγμα παγιδεύεις
σε θέλω νιώθεις σ’ αγαπώ θα πεις


Σέρνει ο τροχός τις μέρες σου σε πλάνη
σαν σκουριασμένο άρμα το κορμί
μι’ ανάσα ξωτικού πώς να ζεστάνει
σ’ αγγίζει η ελευθερία σαν ρωγμή
την ύστατή σου αλήθεια να ξεκάνει
σ’ αγγίζει η ελευθερία σαν ρωγμή
Σέρνει ο τροχός τις μέρες σου σε πλάνη
σαν σκουριασμένο άρμα το κορμί