Εκεί που η αγάπη ξεπετά ανθεί και λουλουδιάζει
φυτεύει αγκάθι ο χωρισμός που αν το ποτίσεις σφάζει
κι εκεί που χτίζει τη φωλιά το πρώτο χελιδόνι
στάζει ακόμα παγωνιά και λασπωμένο χιόνι.

Κάθε που ο έρωτας φτερά γεννά για να πετάξει
η ζήλεια πριν ανοίξουνε παλεύει να τα κάψει
και του χειμώνα το ξερό στο χώμα κάτω φύλλο
πάντα φθονεί και μάχεται κάθε κόκκινο μήλο.

'Οταν η θλίψη σ΄ακουμπά με χέρι παγωμένο
κρύβει η ζωή στη χούφτα σου βότσαλο πυρωμένο
σαν του Σεπτέμβρη τη μικρή την πρώτη καταιγίδα
που μιας λιακάδας κουβαλά την τελευταία αχτίδα.

Όπου αγκάθι ο χωρισμός φυτεύει για να σφάζει
η αγάπη εκεί θα ξεπετά, θ’ ανθεί, θα λουλουδιάζει
κι εκεί που στάζει παγωνιά και λασπωμένο χιόνι
πάντα θα χτίζει τη φωλιά το πρώτο χελιδόνι.