Άσε τη βροχη στο πρόσωπό σου να κυλά
σαν το πιο ζεστό που ένοιωσες χάδι
βρες τη διαδρομή που θα σε βγάλει στο μετά
πουθενά η ζωή δε σταματά
Ξερά φυλλα τα χρόνια
που ο άνεμος σκορπά
και σέρνει νύχτα μες τον άδειο δρόμο
κι αυτός που έχει μάθει
το φόβο να νικά
τον άνεμο αγκαλιάζει και πετά
βαθύ ποτάμι ο κόσμος
και τα νερά θολά
γυμνά δέντρα στην όχθη
και τα κορμιά κενά
Άσε τη βροχή στο προσωπό σου να κυλά
σαν το πιο ακριβό που ένοιωσες χάδι
άκου τη βροχή που όταν πέφτει σου μιλά
μάθε πια να ζεις με το μετά