Έχει στο νου του ιστορίες
Έργα μεγάλα κι εκστρατείες
Έχει τη δόξα στη καρδιά του
Και δε λοξεύει τη ματιά του

Κρατά στα χέρια την ασπίδα
Που του ανάθεσ’ η πατρίδα
Κρατά στα χέρια του το δόρυ
Που άντρα θα κάμει το αγόρι

Μπαίνει στη μάχη μα σαστίζει
Βλέπει το αίμα και δακρύζει
Βλέπει το μίσος να τ’ αλλάζει
Πέφτει στο χώμα και ουρλιάζει

Βλέπει στο χώμα αδερφούς του
Άδεια κουφάρια τους γνωστούς του
Βλέπει στο χώμα τους εχθρούς του
Ν’ αγκαλιάζουν τους δικούς του

Πετά στο χώμα την ασπίδα
Κι εμφανίζετ’ η ελπίδα
Μπήγει στο χώμα και το δόρυ
Να μην αλλάξει το αγόρι