Κόρη χρυσή κόρη μικρή
κι ουρανοκεντημένη
που βγαίνεις ήλιος το πρωί
και τη νυχτιά φεγγάρι
ρίξε σε μένα το φτωχό
το μεροκαματιάρη
μία ματιά για να μπορεί
ο πόνος να γλυκαίνει....

Να φτιάξει ο άσχημος καιρός η μπόρα να περάσει
να ξαστερώσει ο καημός φιλιά να σε χορτάσει.

Πουλί μικρό γλυκό πουλί
μια κελαηδισιά σου φτάνει
ν’ ανθίσει το ξερό δεντρί
η πέτρα να κυλήσει
κύματα να `ρθουν στη καρδιά
κι η αλμύρα να ξυπνήσει
το σκουριασμένο μου σκαρί
να βρει ξανά λιμάνι.