Χρόνια μέσα στις φάμπρικες μέσα στα εργοστάσια
μπουκιά ψωμί μετάλαβε σε αλμυρό ιδρώτα.
Μικρά χαμένα σύννεφα στα θερινά λιοστάσια
δρόμος μ' ακριβοθώρητα χαμηλωμένα φώτα.

Παιδιά κατώτερου Θεού μ' ένα κομμάτι ελπίδα
βρυχός τα μηχανήματα σταματημό δεν έχουν.
Κατεβασμένα βλέμματα κι ο ήλιος μια ρανίδα
μάτια που περιφέρονται τι κάνεις να προσέχουν.

Περνούν τα δευτερόλεπτα δεμένα στον αγώνα
πίσω μη πάει η δουλειά κοίτα μην βγάλεις σκάρτα.
Θαρρείς οι ώρες πως κυλούν σ' έναν φρικτό αιώνα
πιο γρήγορα τα χέρια σου αλλιώς χτύπα την κάρτα.

Φθηνό το μεροκάματο σκυμμένο το κεφάλι
σκόρπια αχνά χαμόγελα κουβέντες μετρημένες.
Φάλτσο τραγούδι η βουή μέσα στην παραζάλη
δυο τρείς ανάσες της στιγμής κι εκείνες πεθαμένες.

Στ' αφεντικού την προσβολή θα σκύψεις το κεφάλι
μα δεν θα είναι από ντροπή ούτε από δουλοπρέπεια.
Ειν' κάτι άλλο πιο βαρύ με διδαχή μεγάλη
κανείς κι αν δεν του το 'χει πει, το λένε αξιοπρέπεια.