Δεν υπάρχω, πάλι απόψε δεν υπάρχω
μ’ έχεις κάνει να ‘μαι ένα με τη γη,
δεν αντέχω να χτυπιέμαι μ’ ένα βράχο
να ‘ναι η πίκρα σαν αλάτι σε πληγή.

Σκότωσε με δεν μπορώ
τι παραπάνω να σου πω,
σκότωσε με δεν μπορώ,
σκότωσε με σ’ αγαπώ.

Δεν υπάρχω μα κι απόψε περιμένω
σ’ ένα δρόμο που δεν βγάζει πουθενά,
σαν καράβι απ’ το κύμα τσακισμένο
τι ατέλειωτο ταξίδι η λησμονιά.

Σκότωσε με δεν μπορώ
τι παραπάνω να σου πω,
σκότωσε με δεν μπορώ,
σκότωσε με σ’ αγαπώ.