Το πολιτικό μεθύσι μ’ έζησε και θα με ζήσει
μ’ ενθουσιάζει, με τραβάει και ζιζάνια μου φυσάει,
κι είναι μέθη αγαπητή που μου ευφραίνει την ψυχή.
Θέλω επιρροή στον Τόπο. Τήνε θέλω μ’ ό,τι τρόπο.
Να μπορώ να μεταθέτω δικαστάς, και να διαθέτω
θέσες στους ευνοϊκούς μου, και να διώχνω τους εχθρούς μου.
Θέλω να ‘χω κι εξουσία, πέτε τήνε και μανία,
μα γι’ αυτήνε ξεψυχώ θέλω να κυριαρχώ.

Τση εξουσίας το μεθύσι ως κ’ εκειό το θέλει η φύση

κι αν η φύση μας το θέλει, σαν το θέλω, τι σας μέλλει
ηθικοδιδάσκαλοί μας; Μήπως οι αντιπρόσωποί μας
ή όσοι άλλοι κυριαρχούνε άλλο μέτρο αυτοί βαστούνε;

Εμέ η δόξα μου να ζήσει, και το Έθνος ας ψοφήσει.

Να με δει εξουσιαστή η Πατρίδα, και ας χαθεί.

Τι τη θέλω τη ζωή αν δεν έχω επιρροή;

Τι την θέλω την Πατρίδα, χωρίς εξουσίας ελπίδα;