Σου έστελνα ανατολές με ήλιο και αλμύρα
σε χαραυγές και ουρανούς με θάλασσα και φως
οι έρωτες κι οι αγκαλιές της νιότης σου πυξίδα
μα έφευγες χωρίς να δεις πως μοιάζ’ ο ουρανός

Σου χάρισα δυο αγκαλιές με όνειρα κι αγάπες
χίλιες να σου `χτιζα φωλιές για να `χεις συντροφιά
γιατί οι σκέψεις οι παλιές γίνονται αυταπάτες
χωρίς να ξέρεις τι θα πει μια μαύρη ζωγραφιά

Μα οι σκέψεις ήτανε ζεστές έμοιαζαν καλοκαίρια
μ’ ένα τραγούδι ερωτικό να κάνεις την αρχή
και η καρδιά μου γέμιζε με χίλια περιστέρια
μα εσύ να ψάχνεις τη φωνή που θα με παραβγεί

Ρεφραίν
Σε μια γωνιά του φεγγαριού ήπιαμε δυο σταγόνες
μα μπλέχτηκαν οι σκέψεις μας με τις υπερβολές
μεθύσαμε τις εποχές και γίνανε χειμώνες
και η ζωή μας χάθηκε μεσ’ τις αναβολές