Αυτό το παραμύθι με τρομάζει
σαν δράμα που με κωμωδία μοιάζει,
ο μάγος είναι εδώ μα αλλού κοιτάζει
και κάποιος τα ιμάτια μου αρπάζει.

Σαν κάτι που είναι ίδιο μα όλο αλλάζει
το ψέμα την αλήθεια τη χλευάζει,
κι’ ο κόμπος στο λαιμό που αναστενάζει
μου παίρνει τη φωνή και με δικάζει.

Θυμώνω μ’ αυτό το παιχνίδι, που παίζουν για να χάσω
για αυτό που μου ανήκει και θέλω, τον κόσμο θα χαλάσω
τα νιάτα μου ζούνε στο τώρα, και δεν ξαναγυρίζουν
θα μάθουν σε τούτη τη χώρα, να με υπολογίζουν.

Αυτό το παραμύθι με τρομάζει
σαν πλοίο που στα ύφαλά του μπάζει
ο μάγος είναι εδώ μ’ αλλού κοιτάζει
και κάποιος τα ιμάτια μ’ αρπάζει

Σαν κάτι που είναι ίδιο μα όλο αλλάζει
το ψέμα την αλήθεια τη χλευάζει,
κι’ ο κόμπος στο λαιμό που αναστενάζει
μου παίρνει τη φωνή και με δικάζει.

Θυμώνω μ’ αυτό το παιχνίδι, που παίζουν για να χάσω
για αυτό που μου ανήκει και θέλω, τον κόσμο θα χαλάσω
τα νιάτα μου ζούνε στο τώρα, και δεν ξαναγυρίζουν
θα μάθουν σε τούτη τη χώρα, να με υπολογίζουν.