Βρήκαμε θέμα, κυκλώνω το ψέμα
πετώ τα χαρτιά που `ναι σημαδεμένα,
κοιτώ το κοινό κι απευθύνομαι
για κάθε μου πράξη ευθύνομαι.
Σκόρπια χαμόγελα στην επιφάνεια
σκόρπια τα λόγια μου για περηφάνια
μία κατεύθυνση, μια τιμωρία
ακόμη ένα βήμα για την αναρχία
Και πάνω που μ’ είχαν για σταματημένο..
.. τους πιάνω απ’ το χέρι και τους παρασέρνω.
Βήματα πίσω μονάχα στο Tango
πάντα μπροστά ασυγκράτητα
λύπες και κλάματα μόνο στα Fado
τα γέλια μας είναι αθάνατα..
.. Άκου τα, κοίτα τα πως ανεβαίνουν ψηλά,
στον κόκκινο ορίζοντα χάνονται
κοίτα, τα περισυλλέγουν παιδιά που ακόμη μπορούν και αισθάνονται
Πιάνονται καμιά φορά μες τα δίχτυα τους
κι άλλες φορές τα ξεσκίζουν
φοβάσαι να αναμετρηθείς με την πείνα τους
κι όταν σε λυγίζουν..
γυρίζεις ξανά και τα βλέμματα ψάχνεις που δύναμη δίνουν στα πόδια σου
Κοίτα πως στέκομαι μοναδικός
ξέρεις ποτέ μου πως δε θα σου μοιάσω
ξέρω σου φαίνομαι υστερικός
μα σακατεύω την αποκοτιά σου
Ετοιμάσου μου λες για το δεύτερο γύρο μα εγώ ήδη τρέχω στο δέκατο,
τις χιονοθύελλες δε θ’ αποφύγω τις απολαμβάνω απ’ το έλκηθρο
Λιώνοντας μόνος κάτω απ’ το ηφαίστειο μίλησα με την καρδιά του
δάκρυα λάβας καυτά
θέματα αντιστικτικά με τα ουρλιαχτά του θανάτου
Δε φταίει κανείς θα μου πεις.. για τα δεινά μιας καταστροφής φυσικής..
μα δεν ξέρεις τι λες
ύποπτες εποχές
Ενοχές που υπάρχεις θα ΄πρεπε να’ χεις
και ν’ αγωνίζεσαι για την ισορροπία
Τη βία δεν αναγνωρίζεις
μα επωφελείσαι απ’ αυτή
Δεν έπεσε κάτι στην αντίληψη σου, θα ΄πρεπε να το κοιτάξεις..
μακάριος κι απόψε κοιμήσου στα πούπουλα, στη βόλεψη σου θα λάμψεις
Κάποια στιγμή θα με δεις..
δε θα σ’ αρέσει, και θα `σαι λάθος
Είν’ αυταπόδεικτο...