Με τέτοιο ουρανό και φως απ’ τ’ αστέρια, πως βρίσκει η μιζέρια το δρόμο ανοιχτό;
Με τέτοιο ουρανό και φως απ’ τ’ αστέρια, στα δυο σου τα χέρια κρατάς μυστικό.
Μια νύχτα τρελή(σαν κι αυτή) θα’ ρθω να στο πάρω, το ξέρω ρισκάρω παντού ν’ ακουστεί.

Με τη φωτιά να χορεύει ακόμα, κάτι καινούριο το ξέρω θα βγει,
με τα όνειρά μας θαμμένα στο χώμα, θα ξημερώσει κι αυτό το πρωί.

Μα ίσως πάλι να’ ρθουν κάποιοι άλλοι, να πούνε πως εδώ και καιρό μας έχουν πάρει χαμπάρι
δε ρολάρει, το σύστημά μας έχει κρασάρει, γίναμε μωρό μου μεγάλοι.
Ίσως πάλι να’ ρθουν κάποιοι άλλοι, που η κλάψα μας τους έχει προ πολλού ξεκουφάνει,
δεν τους πιάνει το εμβόλιο που μας έχουν κάνει, χορεύουν και γελάνε και σηκώνουν κεφάλι.

Με τέτοιο ουρανό και φως απ’ τ’ αστέρια, θα μοιάζει με ψέμα η κάθε πληγή.
Με τέτοιο ουρανό τι έχεις να χάσεις κι αν δε δοκιμάσεις ποιος θα σου το πει;

Με τη φωτιά να χορεύει ακόμα, κάτι καινούριο στο τέλος θα βγει.
Με τα σπαθιά καρφωμένα στο χώμα, θα ξημερώσει κι αυτό το πρωί.