Θέλω να γράψω ένα τραγούδι να τ’ ακούει όλη η Ελλάδα,
να μου λένε "τί ωραίο", να κερνάν πορτοκαλάδα
Να υπογράφει μες τα στήθια τους μέχρι κ’ ο μπασίστας,
να πνιγεί στην κολυμπήθρα του ο τελευταίος φασίστας
Να ανοίξουν οι ουρανοί, να κατέβουν οι αγγέλοι,
να αρχίσουνε οι πάνκηδες το ντίσκοτσιφτετέλι
Να αραδιάζω εξυπνάδες, να γίνετε χαμός,
να ουρλιάξει απ’ τη χαρά του μέχρι κι ο παραγωγός.

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι να μοιάζει με μπαλάντα,
μα απ’ τη πρώτη τη στιγμή να γυρίζει σα γιρλάντα
Να εκτοξεύεται στα τάρταρα του εγωκεντρισμού,
να βυθίζεται στα ύψη του πιο ωραίου κυνισμού
Να ξυπνά ζωώδη ένστικτα κ’ να τα κουμαντάρει,
να σε κάνει να το θέλεις σαν το πρώτο σου Atari.
Να με κάνει να πιστέψω στον άνθρωπο ξανά,
να’ ναι καλή παρηγοριά για έναν δαρμένο κερατά.
Μα αν δεν μπορούν μ’ ένα τραγούδι να γίνουν όλα αυτά,
θα φτιάξω δέκα και τριάντα κι όλα μονοκοπανιά
Κι άμα δε φτάνουν ούτε αυτά θα πάρω πάλι τη βαριά,
παλιά μου τέχνη αγαπημένη εγώ προσπάθησα αλλά..
Υπήρχαν άλλα..
Έπρεπε πρώτα να σε πείσω πως τον πίθηκα θα κάνω καλά,
έπρεπε πρώτα να σ’ αφήσω να πιστεύεις ότι όλα καλά,
έπρεπε να’ χω την αντίληψη να νοιάζομαι για τα μετρητά
μα εγώ δεν είχα κάνει εξάσκηση σε τίποτα απ’ όλα αυτά

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι να τ’ ακούει όλη η Ελλάδα
μα δεν έκανα φαντάρος κάπου στην Ορεστιάδα.
Θα χωθώ μέσα στο κύκλωμα σαν αεροπειρατής,
θα ανοίξεις το ραδιόφωνο κ’ θα σοκαριστείς.
Θα τσακώνονται οι μάνατζερς ποιος θα με πρωτοπάρει,
θα με πει ξεπουλημένο για ν’ αρχίσει να ραπάρει ένα τσογλάνι..
απ’ αυτά που αγαπώ, που γνωρίζει για καθέναν μας ποιο είναι το σωστό.
Θέλω να γράψω ένα τραγούδι να τ’ ακούω στη διαπασών
στα πιο γαμάτα πάρτυ, στις πιο μυστήριες πανσιόν.
Να μπαίνει κ’ να ξεσηκώνονται τα πλήθη,
ο πιο μεγάλος ερωτάς μου να το ακούει όταν μου λείπει.
Και μια όμορφη πολύ που έγινε πρόσφατα μαμά
να το ακούει κ’ να θυμάται ένα από τα κακά παιδιά.