Mono Jr. - Τζόνι Μπι.. Για όλη την παλιά σχολή.. Για τον κάθε φαφλατά που τίποτα δεν έχει να μας πει.. Για όλο το συρφετό που έχει μπαστακωθεί.. Για την ανθρωπιά που τείνει να χαθεί, εδώ που γίνανε μόδα τα ανθρωποειδή..

Ε ναι λοιπόν, κινούμαι στο παρόν, ανοίγω την κουβέντα σ’ ένα κύκλο εκλεκτών
διαλεκτών εξαίρετων συνομιλητών, υπερβολών κ’ άλλων συναφών συναφειών
επικερδών οφέλιμων ενασχολιών κ’ για όποιον είναι απών περαστικά
δεν υπολογίζουμε τη γνώμη του ξανά, δεν επωφελούμαι απ’ τη λέξη ανθρωπιά.
Τα πιο ζωώδη ένστικτα τα πιο αληθινά, πολιτισμένες κουβέντες για απολίτιστα μυαλά.
Εικονικά με ερωτεύεσαι ξανά, μα στο φάτσα κάρτα μου θολώνεις τα νερά
εγώ όμως δε μασάω πέφτω κ’ κολυμπάω κ’ μ’ ένα μακροβούτι την αλήθεια ακουμπάω
γαργαλάω τις πιο ευαίσθητες χορδές, σα να’ μουν ο Πικάσο κ’ να’ σουν η Μαρί - Τερέζ.

Κοίτα με σου παίρνω το μυαλό, σ’ αφήνω με σημάδια κ’ το στόμα ανοιχτό
κοίτα με μην κάνεις πως δε θες, παίκτες μικροφώνων μ’ εγκεφαλικές ουλές.

Φρέσκες, ρίμες ζεστές λαχταριστές περνάνε δίπλα σου σ’ αγγίζουνε κ’ κάνεις πως δε θες, είναι απ’ αυτές τις μαγικές μου συνταγές, συστατικά που κρύβουν έντονες νύχτες φλογερές, αμαρτωλές, διαολεμένες καλλονές, κουνιούνται στο ρυθμό, σου παίρνουν το μυαλό, σε βγάζουν απ’ το θέμα, πρωτόπλαστο υλικό. Πάντα μικρόφωνο ανοιχτό πυκνωτικό, παιχνίδι αγχωτικό, απασφαλισμένο έτοιμο να εκραγεί. Η πιο αλλοπαρμένη δύναμη πάνω στη γη. Κερδίζει το μυαλό σου σπιθαμή προς σπιθαμή, χτυπάει στο επίκεντρο χωρίς να το σκεφτεί.

Κ’ κάνεις πως δε θες κ’ κάνεις πως δε σ’ ενδιαφέρει μα τι άλλο να σου φέρει μια γενιά που υποφέρει, που υπέφερε πάντα κι όταν ήτανε παιδί το φορτώνανε στολίδια να ξεχνάει τη σφαγή. Μα η σφαγή ισοφαρίζει, η αρένα γεμίζει, το μυαλό του ακονίζει, το μικρόφωνο ανεμίζει. Βαθιά αναπνοή κ’ ξεχύνεται, ξεμπροστιάζει την αλήθεια που κρύβεται. Υπολογίζει κάθε λάθος που μοιραίο θ’ αποβεί, κάθε δεύτερη σκέψη που δεν έπρεπε να `ρθει, κάθε 1η ευκαιρία που σου δίνει η ζωή, ρίξε ζάρι για να δεις αν θα τη βγάλεις καθαρή. Να ποντάρω σε σένα; Μάλλον δε θα’ σαι καλά, σε αφήνω με σημάδια κ’ σπασμένα τα πλευρά. Να πιστέψω σε σένα; Μεγάλε πάρ’ το αλλιώς.. Πιστεύω σε μένα κισ’ όποιον στάθηκε αδελφός. Αδελφός - αδελφή δεν υπάρχει προσμονή, δεν υπάρχει οριοθέτηση σε κίνητρα ευαγή, δεν υπάρχει αυτό που θέλεις κι αυτό που θα σου πω, εδώ κάνεις το καλό κ’ το ρίχνεις στο γιαλό bro..