Βρήκα τη λέξη, βρήκα τη σκέψη τη γλυκιά
και μια κιθάρα παλιακιά μου έβγαλε πάλι το σεφτά
Βρήκα το χρόνο, βρήκα το λόγο τον καλό
και κάτι μ’ έσπρωξε να πω «δώσε στο σύννεφο νερό»

Δώσε στο σύννεφο νερό, κάνε τον άνθρωπο καλό
κάνε τον άνθρωπο καλό, δώσε στο σύννεφο νερό

Φτιάξε τη λέξη, φτιάξε τη σκέψη τη γλυκιά
και μια κιθάρα παλιακιά θα βγάλει πάλι το σεφτά
Φτιάξε το χρόνο, φτιάξε το λόγο τον καλό
κι αν τ’ αγαπάς όπως κι εγώ κάντο και ρίχτο στο γιαλό
Κι άμα το κάμεις σαλπάρεις κι έλα να με βρεις
ξέχνα τα χρόνια της ντροπής, γέλα λιγάκι να χαρείς
Τώρα που ξέρεις γίνε φωτιά και ουρλιαχτό
μονάχος πια δεν τραγουδώ.. δώσε στο σύννεφο νερό

Πως να χωρέσεις την αλήθεια σ’ ένα λεπτό;
Είναι της πάση ξακουστό..
Από μικρό κι από τρελό, από αλήτη και σοφό

Τώρα χορεύεις και γουστάρω, μ’ αληθινά θα το χαρώ
αν όσα έρθουν εν καιρώ σε βρουν το ίδιο δυνατό
αν πολεμάς και για τους δυο όταν με δεις να σταματώ