Ξυπνάνε οι φάροι τ’ όνειρο
Ναυάγια το κοιμίζουν
Γοργόνες βγαίνουν στα ανοιχτά
Να το αποχαιρετησουν

Πάνω σε άγονη γραμμή
Ισορροπεί η μνήμη
Τόσο που χω να σε δω
Λίγη έχει `πομεινει

Και να γυρίσεις που ταξες
Το `χεις πια ξεχασμένο
Πουλί που ζει δίχως φτερά
Μέσα είν’ πεθαμένο

Κι αν τα γαλάζια σε ποθούν
Και τη στεριά μισήσεις
Και οι σειρήνες τραγουδούν
Κι εσύ τις λαχταρίσεις

Γλάρος θα γίνω να σε βρω
Να κλέψω το πηδάλιο
Όπως κλεφτηκαμε κι εμείς
Μια μέρα στο Ηράκλειο

Κι αν δε σε βρω πάνω στο μπλε
Θα σε `βρω στο σκοτάδι
Να σεργιανισουμε μαζί
Κι ας είναι για τον Άδη

Όλα για να `μαστε αγκαλιά
Νικάμε νικημένοι
Απόψε ο Χάρος κυβερνά
Κι είμαστε ευτυχισμένοι