Στην αυλή του
τα κορίτσια παίζουν μήλα
και τ’ αγόρια παίζουν μπάλα.
Όχι με μένα.

Είμαι μόνη στο παγκάκι
μέχρι που έρχεται ο Πέτρος.
Από άλλη πόλη, άλλο σχολείο,
έμεινε στο δικό μου μια χρονιά.

Γιορτή έγινε το διάλειμμα:
μιλάμε και γελάμε.

Κανένας δεν θυμάται τον Πέτρο
στην Τρίτη Δημοτικού
εκτός από μένα.
Ούτε ο δάσκαλος
ούτε οι γκρίζοι πια συμμαθητές.
Σε κατάλογο δεν έχει γραφτεί.

Πέτρο, αν ποτέ
πέσουν στα χέρια σου αυτές εδώ οι γραμμές
θυμήσου αν υπήρξες.

Ήσουν φανταστικός, όπως και να ’χει.