Δεν είναι κλάμα ή κοπετός
νανούρισμα της ξενιτειάς
ξέσπασμα της αποκοτιάς
κατάρα του πολέμου

Δεν είν τραγούδι λυγερό
ξενύχτισμα στον αργαλειό
που υφαίνουνε τα σάβανα
ή τα πικρά προικιά μας

Δεν είναι νέκταρ ή αγιασμός
ν’ αναστενάξεις να τον πιείς
κι απέ να πας να κοιμηθείς
σ’ ένα φτωχό κλινάρι

Δεν είν νερό της λησμονιάς
που σαν διψάσεις μην το πιείς
κι ολότελα ξεχάσεις

Είναι νερό της ξενιτειάς
που όσο το πίνεις και διψάς
κι αποζητάς το γάργαρο
νεράκι της πατρίδας

Που νεροκράτες άπονοι
το κράτησαν μακριά σου
και δίκασαν τα χείλη σου
στη μαύρη τους τη δίψα