Μαύρα σκοτάδια πέφτουνε,
κι αρχίζει να νυχτώνει
κι αυτή την νύχτα που θα ‘ρθει,
νιώθω του χάρου το σπαθί
ν' αγγίζει το κορμάκι μου,
που λίγο λίγο λιώνει.

Αχχχ, αχχχ,
δεν αντέχω πια.

Φτώχια, καημοί και συμφορές,
με ρίξανε στο κρεβάτι,
με πνίγουνε οι στεναγμοί,
τρέμω μην χάσω την ζωή,
μέρες και νύχτες ξαγρυπνώ,
δεν έχω κλείσει μάτι.

Αχχχ, αχχχ,
δεν αντέχω πια.

Στα πιο καλά τα χρόνια μου
δε θέλω να πεθάνω,
τις πόρτες κλείστε με κλειδιά
να φύγει ο χάρος μακριά,
γιατί είναι κρίμα να χαθώ,
στα νιάτα μου απάνω.

Αχχχ, αχχχ,
δεν αντέχω πια.