Οι γραμμές
απειρίες σημείων

Τ’ άπειρα σημεία ενώνονται
σε γραμμές

Μόνο φεύγει απ’ τα όνειρά του
μόνο απ’ τη φωνή τη γνωρίζει
κάποτε σηκώνεται
χάνεται
στον αποθηκευτικό χώρο
δίπλα σε αστέρια, λαμπάκια και φώτα

τότε ανήκει
σε μύρια υποσύνολα
όπως η γειτονιά
στους φακέλους

ο έρωτας
η τάξη
το ιστορικό

Ο κόσμος ανάβει με την ύλη
ανάβει και με τα δάχτυλα

όταν εκείνα μετράνε
τη φρικτή πορεία
ως το δέκα