Ονομάζομαι Βικτώρια Λούκας.
Εκείνη την ημέρα
έψησα κουλουράκια μπίρας,
η συνταγή απλή,
πολύ πιο εύκολο απ’ το να γράψεις ένα ποίημα,
δύο αυγά στο αλεύρι
λίγη μαύρη μπίρα απ’ το χθεσινό ποτήρι,
ζυμώνω και πλάθω ανθρωπάκια
(τι κάνει για ένα παιδικό χαμόγελο μια μάνα)
φυσικά το επόμενο λογικό βήμα
ήταν να βάλω το κεφάλι μου στο φούρνο
θυσία στον Κανίβαλο θεό που με κατατρέχει τόσα χρόνια.
Εκ των υστέρων διαπίστωσα ότι τα κουλουράκια ήταν ακέφαλα.
Τα παιδιά μου δεν χαμογέλασαν.
Το ψευδώνυμό μου δεν ξεγέλασε κανέναν.
Επιπλέον κάποιοι προσπάθησαν να αφαιρέσουν
το επίθετο Χιουζ απ’ την ταφόπετρα.
Καλύτερα όμως να έσβηναν το Σύλβια.
Αφού κάθε ερωτευμένη γυναίκα αφανίζεται
όταν την προδίδει ο αγαπημένος άντρας.

(Σ.τ.Π.: Το ψευδώνυμο της Σύλβια Πλαθ ήταν Βικτώρια Λούκας.
Πριν αυτοκτονήσει, ετοίμασε πρωινό στα παιδιά της.)