Δόξα σε σένα, ατέλειωτε πόνε!
Ο γκριζομάτης βασιλιάς πέθανε χθες.

Το πορφυρό φθινοπωριάτικο σούρουπο ήταν αποπνικτικό,
ο άνδρας μου επιστρέφοντας είπε ήρεμα:

«Ξέρεις, τον έφεραν από το κυνήγι,
βρήκαν το σώμα του στη γέρικη δρυ.

»Κρίμα τη βασίλισσα. Τόσο νέος!
Σε μια νύχτα ασπρίσαν τα μαλλιά της».

Βρήκε την πίπα του στο τζάκι
και βγήκε για βάρδια νυχτερινή.

Θα ξυπνήσω αμέσως την κόρη μου
θα την κοιτάξω στα γκρίζα μάτια.

Πίσω από το παράθυρο ψιθυρίζουν οι λεύκες:
«Δεν υπάρχει στη γη ο βασιλιάς σου...»