Ο βόμβος στο στήθος μου
αναχωρεί συντονιζόμενος
με αργούς κλυδωνισμούς
πλοίου με λυμένους τούς
κάβους από τα χέρια μου

Η χαρακιά στο στήθος σου
ρότα λικνιζόμενου καϊκιού
το αλμυρό γυαλί σχίζοντας
ίσαμε του μυχού το τζιτζίκι
που υγρή έπαιζε η γλώσσα

Στο νησί επικράτησε ξανά
του έρωτα το λαχάνιασμα