Επικάθεται στις διαθέσεις
και τα πράγματα
σαν χρυσόσκονη κάτω απ’ τον ήλιο –

οι φτερούγες των πουλιών
τα γέλια των παιδιών
δεν την αποθαρρύνουν –

χιονίζει πάνω τους
τα βάφει χάλκινα
θριαμβευτικά αναγγέλλοντας
την εξουσία της επί της ύλης –

όταν ψιθυρίζει τ’ όνομά τους
εκείνα ελαφρά ταράζονται
η φλεγόμενη επιφάνεια κάμπτεται
ανεπαίσθητα δονούνται και
–μάρτυρες μιας άλλης αθωότητας–
δέχονται την πρόσκληση
ανοίγοντας

στο δριμύ του κόσμου