Σ’ ουράνιους δρόμους άναψαν οι μοίρες σου κεριά

κι απ’ της αυγής τα χρώματα κλέψαν τις ηλιαχτίδες

με της πανσέληνου το φως ζωγράφισαν θεριά
μήπως θεριέψουν οι αντοχές σα σβήνουν οι ελπίδες

Απόψε ανάψαν προβολείς στου Άδη τα σκοτάδια
μα η μαύρη η κιθάρα σου πλημμύρισε λυγμούς
μ’ αυτήν συντεκναδέρφι μου θα τραγουδώ τα βράδια
στιχάκια π’ αγαπήσαμε μπας και μισέψει ο νους

Μου ΄χες πωμένο κάποτε σε κάποιες ξαστεριές
λυχνόφωτο άστρο θα γενείς κρυφά να με κοιτάζεις
στου παραδείσου τις αυλές θα σπας τις κλειδαριές

με των αγγέλων τα φτερά ταξίδια θα ετοιμάζεις


Άγριου πόνου το ρυθμό μ’ έβαλες να ημερέψω

και πεντοζάλη σιγανό στη λύρα μου να παίξω

να σε θωρώ να χάνεσαι να φεύγεις να αλαργεύεις

και σούστα με το χάροντα μονάχος να χορεύεις