Εγώ τη λάτρεψα και την αγάπησα
θαρρείς και ήτανε ο εαυτός μου.
Δικά μου όνειρα στην άκρη τ’ άφησα
κι εκείνη πρόσεχα όπως το φως μου.

Πόσο γελάστηκα, πόσο γελάστηκα
που αυτή π’ αγάπησα δεν μ’ αγαπούσε.
Δεν είμαι ένοχος κι όμως κολάστηκα
γιατί τη μίσησα που με γελούσε.

Εγώ την πίστεψα και τη συμπόνεσα
γιατί την ένιωθα μες στην καρδιά μου.
Για εκείνη έκανα όσα κι αν μπόρεσα
και τη νανούριζα στην αγκαλιά μου.

Πόσο γελάστηκα, πόσο γελάστηκα
που αυτή π’ αγάπησα δεν μ’ αγαπούσε.
Δεν είμαι ένοχος κι όμως κολάστηκα
γιατί τη μίσησα που με γελούσε.