Πόσα φθογγήματα
και τραυλισμούς
βγάζει η ψυχή
να γίνουν λέξεις
τα μαύρα σκάμματα να κλείσουν

Σε τυραννάει το άδειο
παρά τα παρήγορα τυλίγματά του
καθώς το χώμα
κυνηγά τα πέλματά σου
ώσπου κάποτε παραιτηθούν