Αν υποθέσουμε
ότι ο κόσμος αποτελείται
από ραδίκια και ραπανάκια

τότε η αρχή βρίσκεται
στο πώς ισορροπείς την άβυσσο
Να πίνεις κρύο νερό
η ιστορία μες στη μνήμη

Να πίνεις κρύο νερό
Να το συνοδεύεις με γάργαρες πέτρες.

Ακούς;
Γάργαρες πέτρες του άλλου κόσμου
μήπως και αποδείξεις με τρόπο μαθηματικό
την ιερή οδό της σιωπής
του αίματος την πείνα
κλινοσκέπασμα στο χάος την αγάπη.

Πρώτα οι πέτρες τοποθετημένες στη γυάλα
μετά το χώμα
και τέλος το νερό.

Το αίμα θα σχηματίσει το δικό του ποτάμι από την αρχή
κι εσύ απλώς θα μετράς τις κόκκινες νιφάδες.

Αν ζούσε ο Πλάτωνας θα σου μιλούσε για τη φωτιά στην πόλη
Η ίδια η κόλαση αναρωτήθηκε πώς αυτή η φωτιά
έκαιγε πιο πολύ από τη δική της φωτιά
Ξανά οι πέτρες μες στη γυάλα
Ξανά το χώμα και το νερό
Κι άλλο αίμα κι άλλο χιόνι
Κι άλλο γάλα μες στους καπνούς και τα μήλα να χορεύουν
σαν μια νέα Αγιδώ.
Κι όλα να θρυμματίζονται κι όλα να μιλούν
σταχτιά δαιμονικά σκυλιά
να γυρεύουν τον άνθρωπο.