Του φόβου, του ύπνου, του θανάτου.

Όταν ακούμε με την καρδιά τις ιστορίες των άλλων ο φόβος εξατμίζεται.
Θα ακούω ιστορίες.

Κατάμαυρος ο ύπνος μου, πούπουλο μαύρου κύκνου εγώ,
μέσα στην αγκαλιά του.
Κάθε ημέρα που ξυπνώ, βλέπω τον κόσμο νέο.

Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι.
Με περιμένουν δικοί μου άνθρωποι.
Θα με βοηθήσουν, θα μου πουν.
Πάντα μου έλεγαν, κι ας μην τους άκουγα.
Τότε, θα τους ακούσω.