Είχα πολλά πράγματα
Να πάρω μαζί μου
Από την συνάντησή μας
Ξαφνικά χθες το πρωί
Ή στον ύπνο μου

Λίγες απαλές κουβέντες
Την μειλίχια φωνή Του

Στον αέρα ανέμιζαν τρεις λέξεις ξεχασμένες
Από τα θαύματα
Εγώ στεκόμουν δειλά πλάι στα πόδια Του

«Τα καρφιά μην ξεχάσεις», μου είπε
«Αυτά θα σε σώσουν»
Κι έπειτα:
«Τετέλεσται»