Με φερσίματα τρελού
και καμώματα αλήτη
φεύγεις πάλι από το σπίτι
και τραβάς για κάπου αλλού

Τη φτωχή μου τη καρδιά
τη περνάς για καφενείο
μπαίνεις, ρίχνεις μια ζαριά
φεύγεις και δε λες αντίο

Αγάπη μου, αγάπη μου
δεν ειν' η αγάπη τόπι
να παίζουν οι ανθρώποι

Τρεις βδομάδες να σε δω
και μου φαίνεται αιώνας
κι έγινε πικρός χειμώνας
η γλυκιά καλοκαιριά

Θα σε φέρει η παγωνιά
με σκυμμένο το κεφάλι
θα 'ρθεις για να ζεσταθείς
και θα ξαναφύγεις πάλι

Αγάπη μου, αγάπη μου
δεν ειν' η αγάπη τόπι
να παίζουν οι ανθρώποι