Σαν άνθισαν τα χιόνια και πέρασαν τα χρόνια ,
έγινες κι εσύ σκιά που ζούσε μες του νου μου τη ματιά.
Ξεχάστηκαν τα λόγια σβηστήκαν τα φιλιά .
Σε σένα πια δεν θα έρθω να βρω παρηγοριά.

Κι αν έφταιξες και έφταιξα κανείς να μη το πει
Εγώ είμαι η νύχτα κι εσύ η χαραυγή.

Αντίκρυ θα κοιτάζω με πόνο σιωπηλό
Μ’ αστέρια θα μιλάω απ’ το πιο ψηλό βουνό.
Κι αν έφταιξες και έφταιξα κανείς να μη το πει
Εγώ είμαι η νύχτα κι εσύ η χαραυγή.